De eerste ervaringen van een nieuw aanspreekpunt

Jenny is nu ruim een half jaar aanspreekpunt in Bilzen. Hieronder haar eerste ervaringen. 

Ongeveer drie jaar geleden ontdekte ik Auxilia! Ik was op zoek naar een engagement om jongeren te begeleiden met hun schoolwerk en een zinvolle invulling te geven aan mijn vrije uren. 36 jaren ervaring in het onderwijs en mijn passie om kinderen te helpen deden me besluiten contact op te nemen met Auxilia.
Lut was de persoon die me contacteerde. Meteen werd ik gekoppeld aan een meisje, dat al drie jaar in Bilzen verbleef en moeilijkheden met taal had.  Ze kon mijn hulp goed gebruiken. In het begin ging ik aan huis, maar Corona strooide roet in het eten. Nu, na enkele praktische moeilijkheden, zit ze elke donderdag stipt om vier uur aan de “Zoom”.
Dank zij Corona leerde ik online les geven, leerde ik Zoomen, het scherm delen en recentelijk de schrijfpad gebruiken. Wat een openbaring !
En toen kreeg ik de vraag van Lut om haar taak als aanspreekpunt voor Bilzen over te nemen. Na een korte bedenktijd heb ik toch besloten het erop te wagen. Een proeftijd van een half jaar… De eerste weken kreeg ik een tsunami van mails, lijsten, namen van kinderen, zorgcoördinatoren, scholen, CLB ‘s … te verwerken. Even chaos in mijn hoofd. Ik leerde al snel Josée en Wim kennen, de drijvende krachten achter Auxilia-Limburg, online natuurlijk. Bij hen kon ik altijd terecht met mijn vele vragen. Een topteam !
Later kon ik ook deelnemen aan de maandelijkse vergadering met alle aanspreekpunten van Limburg. Zo leerde ik vele interessante mensen virtueel kennen. Ze hebben altijd heel wat te vertellen. Wat kijk ik er naar uit deze dames en heer eens in het écht te ontmoeten zodat ik hen ook beter leer kennen.
En toen ging ik aan de slag. Nieuwe vrijwilligers waren broodnodig om de talrijke aanvragen in te vullen. Ik begon dan maar wat rond te horen, eerst in mijn kennissenkring, dan in Bilzen. Zo ontmoette ik via-via nieuwe vrijwilligers: Annie, Irène, Roos, Maria en Michelle. Ook maakte ik kennis met de vrijwilligers die al een tijd aan de slag waren en dus flink geroutineerd waren. Zoveel engagement… Dat alles in volle Corona tijd en meestal online. Na talrijke videochatsessies en telefoontjes met alle betrokken partijen, kreeg ik mijn nieuwe vrijwilligers gekoppeld aan één of meerdere leerlingen. Ondertussen dienden zich acht studenten aan. Een extra uitdaging. Ook zij kregen een passende leerling en de nodige opvolging. 

Nu we het einde van het schooljaar naderen en ik een balans opmaak van het voorbije halve jaar, kom ik tot de conclusie dat het een leerrijke periode was op vele vlakken. De talrijke contacten leggen, het organiseren,  plannen van videochats,  een systeem zoeken om niets vergeten en alles terug te vinden in een soms doolhof van mails is, online werken…  Uitdagingen te over maar moeilijk ging ook.

Het grootste gemis was het fysieke contact met alle betrokkenen in dit verhaal: mijn leerling, de vrijwilligers, de regio-coördinatoren, mijn  collega- aanspreekpunten… Persoonlijk contact geeft de interactie met elkaar toch een andere dimensie vind ik. Ik kijk er dan ook naar uit vanaf september vele dingen weer als vanouds te kunnen doen, zonder restricties of angst om anderen te besmetten of besmet te worden.

Jenny, aanspreekpunt Bilzen