Lelijk maar lief

Mijn moeder tipte me de kortfilm Three songs for Benazir die sinds kort op Netflix staat. Ik keek en vond hem prachtig. Het is een klein portret van een pasgetrouwde jongen die in een vluchtelingenkamp in Kabul iets van zijn leven probeert te maken.

Op dinsdag voor de krokusvakantie heeft Shabnam niet veel te doen voor school en haal ik mijn laptop uit. “Ik heb een verrassing,” zeg ik, “een Afghaanse film!” Shabnams moeder is er ook, en ze trekken allebei hun wenkbrauwen op. “Een Afghaanse film? Dat hebben we nog nooit gezien!” Ik start de film en Shabnams moeder roept de andere twee meisjes erbij.

“Dat is Pasjtoe!” lacht Shabnam wanneer het hoofdpersonage zijn eerste zin zegt. Hij zingt op klagerige toon en met plaaglichtjes in zijn ogen voor zijn jonge vrouw. Sta niet te dicht bij me / daar is mijn hart te teer voor / liefde bestaat niet / ik maakte één fout en ze schopte me de stad uit. Ze giechelen in de film en wij lachen in de Belgisch-Afghaanse woonkamer.

“Dat ziet er me wel een lieve jongen uit”, zeg ik.

“Een lelijke,” vindt Shabnam, “en een arme!”

We lachen weer. Hoewel de gebeurtenissen in de film niet opbeurend zijn, gaat er toch veel vrolijkheid mee gepaard. Zowel in de film als in ons kleine vrouwenkringetje op het zachte tapijt rond mijn laptop. Een verhaal kan deprimerend en toch heel mooi zijn, is onze conclusie.

Terwijl de aftiteling nog loopt vertellen ze me dat veel arme jongens, zoals in de film, in de opiumpluk gaan werken omdat dat enige manier is om iets te verdienen. En dat ze zo verslaafd geraken. Dat de afkickklinieken wel gratis zijn maar dat de meeste mannen daar niet uit eigen beweging naartoe gaan. Soms rijdt de politie uit met busjes, om ze in hun roes van de straten te plukken en ze bij die klinieken af te zetten. Meestal gaan ze daar te snel weg en belanden zo weer in de verslaving en in de miserie.

“In deze film”, zeg ik, “denk ik dat het zijn vrouw Benazir is, die hem overtuigd heeft om zich te laten opnemen, en er lang genoeg te blijven.” Ze vertellen me eensgezind dat het uitzonderlijk is dat een man zo naar zijn vrouw luistert.

We zijn het erover eens dat het hoofdpersonage in deze film dan misschien een lelijke, maar zonder twijfel een goede jongen is.

Kristien Fransen