Een badeend, lieve vrijwilliger zit de meeste tijd op de rand van je bad. Ze zit daar niet graag want ze voelt zich pas goed in haar sas onder een douchestraal. Het liefst plonst ze in het water om rond te dobberen in de badkuip.

Dat mag ze nu niet. Noodgedwongen blijft ze geduldig wachten op het droge.  Het frustreert haar. Maakt haar opstandig. Zenuwachtig. Verdrietig.

Een badeend is in z’n element in het water, zoals jij, lieve vrijwilliger, je goed voelt in je vel als je dingen kan doen, organiseren, helpen, plannen, vergaderen, actie ondernemen. De activiteiten die je bedacht had, zijn systematisch geannuleerd en niemand weet voor hoe lang.

Dat levert onzekerheid op. Dat is niet prettig.

Je ziet je mede-vrijwilligers amper, noch de andere mensen uit je organisatie. Vervelend. En, communiceren via de telefoon of via een computerscherm is toch niet hetzelfde als rechtstreeks contact.

Je weet dat er iemand daarginds eenzaam is, je hulp nodig heeft, nood heeft aan een babbel, begeleid moet worden voor een uitstap, wil leren en studeren, en je kan of mag hem of haar niet ondersteunen. Je had die activiteit minutieus voorbereid en nu ze is afgelast. Dat doet pijn.

Mogelijk heb je nog andere kopzorgen. Financiële omdat je betaald werk op een lager pitje staat, bepaalde producten duurder werden; of sociaal-emotionele kopzorgen omdat je inzit met de andere leden van je gezin, je familie, die mens daar zonder dak boven het hoofd, in het ziekenhuis, het rusthuis. Zullen we straks alle bekende gezichten weer ontmoeten? Zullen alle vrijwilligers weer net als voordien paraat staan, of zal ons een vertrouwd gezicht mankeren, er nieuwe vrijwilligers willen of durven instappen?

Keren we  terug naar onze business-as-usual?

Niemand kan het voorspellen.

We zouden boudweg liegen moesten we beweren dat deze nachtmerrie morgen over is.  We hopen met jou dat straks alles weer stilaan begint te normaliseren, je weer naar hartelust kan beginnen vrijwilligen.

Ondertussen is het afwachten. Probeer je niet op te draaien, het helpt niemand vooruit. Je kan je ondertussen bezig houden met contact te houden met anderen: via chat, via sociale media. Of, eens gaan ontdekken waarmee andere organisaties bezig zijn. Jullie website op punt stellen, die online cursus ‘werken met twitter’ volgen, een inventaris opstellen, eens nakijken of de verzekering in orde is, of zoals we het vroeger deden: een brief schrijven, een boekje in elkaar steken, perscontacten verzamelen,….

Er zijn zoveel dingen te doen, ter voorbereiding van morgen.

Want, die morgen komt er zeker weer aan.

Dank voor jullie inzet. Dank voor jullie geduld.